سامانه آموزش زبان انگلیسی Hi English > آموزش رایگان زبان > گرامر زبان انگلیسی > 20 قانون گرامر زبان انگلیسی

20 قانون گرامر زبان انگلیسی

Grammar Rules

گرامر قوانین زیادی دارد، اما در این نوشته، با 20 قانون گرامر زبان انگلیسی که مهم و کاربری هستند آشنا خواهید شد. دانستن و رعایت این قواعد، جلوی اشتباه‌های شما را خواهد گرفت.

قانون گرامر زبان انگلیسی شماره 1: شروع و پایان جمله

یک جمله با یک حرف بزرگ شروع می شود و با یک نقطه، نقطه کامل، یک علامت سوال یا یک علامت تعجب، پایان می‌یابد.
  • The fat cat sat on the mat.
  • Where do you live?
  • My dog is very clever!

در زبان انگلیسی، جملات با کلمه‌ای شروع می‌شوند و با یک علامت نگارشی به پایان می‌رسند. معمولاً کلماتی مانند فعل، اسم، صفت و حرف ربط برای شروع جمله استفاده می‌شوند. همچنین، جملات می‌توانند با عبارتی یا عبارت‌های مجهول، شرطی، تعجب، و سؤالی شروع شوند.

علاوه بر این، جملات می‌توانند با یکی از علائم نگارشی زیر به پایان برسند:

  • علامت سوالی: برای جملات سؤالی استفاده می‌شود. مثال: “Do you like pizza?”
  • نقطه: برای جملاتی که معنای کامل و جامعی دارند و به صورت ساده اظهار نظر یا اطلاعات استفاده می‌شوند، استفاده می‌شود. مثال: “She is a teacher.”
  • نقطه ویرگول: برای جداسازی بخش‌های مختلف جمله، مثلاً برای جداسازی دو بخش متفاوت در جمله استفاده می‌شود. مثال: “I have a meeting tomorrow; I need to prepare for it.”
  • علامت تعجب: برای بیان تعجب استفاده می‌شود. مثال: “Wow, you look great!”
  • علامت سوالی تعجبی: برای بیان تعجب و سؤال در عین حال استفاده می‌شود. مثال: “You did what?!”
  • نقطه سه گانه: برای بیان بیشتر از دو بخش مرتبط با هم در جمله استفاده می‌شود. مثال: “She loves to dance, sing, and act.”

در هر صورت، برای ساختن یک جمله در زبان انگلیسی، باید با یک کلمه شروع کرد و با یک علامت نگارشی به پایان رسید. همچنین، برای بهبود مهارت‌های نوشتاری و شفاهی خود، تمرین کافی و مطالعه دقیق گرامر و نکات نگارشی مهم است.

قانون شماره 2 : ترتیب جملات مثبت

ترتیب یک جمله مثبت اساسی،Subject-Verb-Object (فایل – فعل – مفعول) است. (جملات منفی و سوالی ممکن است ترتیب دیگری داشته باشند.)
  • John loves Mary.
  • They were driving their car to Bangkok.

ترتیب جملات مثبت در زبان انگلیسی به شکل زیر است:

  1. فاعل (Subject): جمله با فاعل شروع می‌شود. فاعل عملگر جمله است و معمولاً قبل از فعل ذکر می‌شود. مثلاً:
    • Mary is a teacher.
    • My friend plays soccer.
  2. فعل (Verb): پس از فاعل، فعل جمله قرار می‌گیرد. فعل به معنای عمل یا وضعیت است و ممکن است از افعال ساده یا افعال کمکی و بخش شناسه‌ای تشکیل شده باشد. مثلاً:
    • I have a car. (فعل کمکی have و افعال ساده یا بخش شناسه‌ای a car)
    • She is reading a book. (فعل اصلی reading و بخش شناسه‌ای a book)
  3. مفعول (Object): در بعضی از جملات، یک شخص، شی، موضوع یا ایده به عنوان مفعول ذکر می‌شود. مفعول ممکن است بعد از فعل یا حتی بعد از فعل کمکی ذکر شود. مثلاً:
    • John bought a new car. (مفعول a new car بعد از فعل bought ذکر شده است)
    • She is writing a letter to her friend. (مفعول a letter بعد از فعل اصلی writing ذکر شده است)
  4. صفت (Adjective): در بعضی از جملات، صفت قبل از مفعول ذکر می‌شود. صفت به عنوان توصیف‌کننده‌ای برای مفعول استفاده می‌شود. مثلاً:
    • He is a tall man. (صفت tall برای توصیف شخص استفاده شده است)
    • She bought a beautiful dress. (صفت beautiful برای توصیف لباس استفاده شده است)
  5. قید (Adverb): قیدها برای توصیف فعل، صفت، قید و گاهی اوقات جملات کامل استفاده می‌شوند. قیدها می‌توانند در ابتدای جمله یا بعد از فعل ظاهر شوند. مثلاً:
    • She speaks English fluently. (قید fluently بعد از فعل speaks ظاهر شده است)

قانون شماره 3 : ضرورت فعل و فاعل

هر جمله باید دارای فاعل و فعل باشد. وجود یک شی اختیاری است. توجه داشته باشید که یک جمله ضروری ممکن است فقط فعل داشته باشد، اما فاعل آن از طریق فعل، قابل درک خواهد بود.
  • John teaches.
  • John teaches English.
  • Stop! (ie You stop!)

در زبان انگلیسی، فعل و فاعل بسیار مهم هستند و ضروری هستند تا یک جمله صحیح و قابل درک را تشکیل دهند. فعل به عنوان قلب جمله واجد اهمیت بسیاری است و به معنای عمل یا وقوع رویدادی در جمله استفاده می شود. در حالی که فاعل نشان دهنده کسی یا چیزی است که عمل را انجام می دهد.

در زبان انگلیسی، فعل به طور کلی در ابتدای جمله قرار نمی‌گیرد، مگر در جملات سؤالی یا جملات منفی با کلمات منفی مانند “not” یا “never”. بنابراین، فاعل معمولاً در ابتدای جمله قرار می‌گیرد و فعل در انتهای آن قرار می‌گیرد.

قانون شماره 4 : تناسب فاعل و فعل

در زبان انگلیسی، فاعل و فعل باید با یکدیگر تناسب داشته باشند، یعنی فعل باید با تعداد و شخص فاعل همخوانی داشته باشد. به طور کلی:

  • در صورتی که فاعل مفرد باشد، فعل نیز باید مفرد باشد. مثلاً: He walks to school every day. (او هر روز به مدرسه پیاده می‌شود.)
  • در صورتی که فاعل جمع باشد، فعل نیز باید جمع باشد. مثلاً: They walk to school every day. (آنها هر روز به مدرسه پیاده می‌شوند.)
  • در صورتی که فاعل به صورت سوم شخص مفرد (he/she/it) باشد، فعل باید با حذف s در انتهای آن بیاید. مثلاً: She watches TV every night. (او هر شب تلویزیون می‌بیند.)
  • در صورتی که فاعل به صورت سوم شخص جمع (they) باشد، فعل باید با افزودن s در انتهای آن بیاید. مثلاً: They watch TV every night. (آنها هر شب تلویزیون می‌بینند.)

لازم به ذکر است که در برخی افعال ناقص، مثل افعال modal، فعل به همراه فاعل همواره به صورت مفرد است، بدون توجه به تعداد فاعل. مثلاً: She can speak English fluently. (او می‌تواند به طور روان انگلیسی صحبت کند.) و They can speak English fluently. (آنها می‌توانند به طور روان انگلیسی صحبت کنند.)

قانون شماره 5 : فعل مفرد برای موضوعات مفرد

وقتی دو موضوع مفرد با یا به هم متصل می شوند ، از فعل مجرد استفاده کنید. همین امر در مورد یا / و و نه / نه صادق است.

  • John or Mary is coming tonight.
  • Either coffee or tea is fine.
  • Neither John nor Mary was late.

فعل مفرد یا singular verb در زبان انگلیسی برای موضوعات مفرد به کار می‌رود. برای استفاده از فعل مفرد در جملات، نکات زیر را در نظر بگیرید:

1- هنگامی که فاعل جمله مفرد است، فعل هم باید مفرد باشد. مثال:

  • He plays soccer every day.
  • The dog barks loudly.

2- در صورتی که فاعل یکی از کلمات each, every, either, neither, و no است، فعل نیز باید به صورت مفرد باشد. مثال:

  • Each of the students has a different schedule.
  • No one knows the answer.

3- وقتی موضوع از جمله با کلمه and ارتباط دارد، فعل نیز به صورت مفرد استفاده می‌شود اگر کلمات به معنای یک مفهوم در نظر گرفته شوند. اما اگر به معنای دو موضوع مجزا باشند، فعل به صورت جمع قرار می‌گیرد. مثال:

  • My mom and dad is watching TV. (همانند یک فرد در حال تماشای تلویزیون هستند.)
  • The cat and the dog are playing together. (دو حیوان مجزا در حال بازی کردن هستند.)

4- وقتی موضوعات با همدیگر مقایسه می‌شوند، از فعل مفرد استفاده می‌شود. مثال:

  • Running is more difficult than walking.
  • Swimming is my favorite sport.

5- در صورتی که فعل بعد از فاعل از کلمات there و here آغاز شود، فعل باید به صورت مفرد باشد. مثال:

  • There is a book on the desk.
  • Here comes the bus.

قانون شماره 6 : صفت قبل از اسم

صفت‌ها معمولاً قبل از اسم می‌آیند (به جز وقتی که فعلی صفت را از اسم جدا کند).
  • I have a big dog.
  • She married a handsome Italian man.
  • (Her husband is rich.)

در زبان انگلیسی، صفت ها به عنوان توصیف کننده هایی برای اسم ها به کار می‌روند. در بسیاری از موارد، صفت ها در جمله قبل از اسم آمده و نقش توصیفی برای اسم ایفا می‌کنند. به طور کلی، ترتیب کلمات در یک جمله به شکل زیر است:

[صفت] + [اسم]

به عنوان مثال:

  • A beautiful flower (یک گل زیبا)
  • An old book (یک کتاب قدیمی)
  • The red car (ماشین قرمز)
  • A tall building (ساختمان بلند)

لازم به ذکر است که در برخی موارد، اسم ممکن است قبل از صفت قرار بگیرد، اما این موارد کمتر رایج هستند و در برخی شرایط خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند.

قانون شماره 7 : ترتیب چند صفت

هنگام استفاده از دو یا چند صفت با هم ، ترتیب معمول نظریه-صفت + واقعیت-صفت + اسم است. (برخی از قوانین اضافی برای ترتیب صفات واقعی وجود دارد.)

  • I saw a nice French table.
  • That was an interesting Shakespearian play.

در زبان انگلیسی، صفات می‌توانند به تنهایی یا در کنار یکدیگر برای توصیف یک اسم به کار روند. در صورت استفاده از چند صفت در کنار هم، باید به ترتیب خاصی تعبیر شوند.

ترتیب صحیح صفات در گرامر زبان انگلیسی به شکل زیر است:

  1. تعداد: تعداد صفت ها، ابتدا باید ذکر شود. مثلا: two large dogs.
  2. کیفیت: صفاتی که کیفیت چیزی را توصیف می‌کنند، بعد از صفت تعداد ذکر شده باید آمده و قبل از صفت دیگری قرار بگیرند. مثلا: two large black dogs.
  3. سن و سال: صفت هایی که سن یا سال چیزی را توصیف می کنند بعد از صفت های کیفیت قرار می گیرند. مثلا: a beautiful old castle.
  4. شکل: صفت هایی که شکل یا قدرت چیزی را توصیف می‌کنند، بعد از صفت های سن و سال قرار می‌گیرند. مثلا: a big round table.
  5. رنگ: صفات رنگ بعد از صفات شکل و قدرت قرار می‌گیرند. مثلا: a beautiful old blue dress.
  6. منشا: صفات منشا، بعد از صفات رنگ قرار می‌گیرند. مثلا: a delicious Italian pizza.

به طور کلی، توجه به ترتیب درست صفات می‌تواند به نوعی به صحبت کننده در درک بهتر توصیف اسم کمک کند و جملات روان تر شوند.

قانون شماره 8: مواجهه با اسم‌های جمع

با اسمهای جمعی (مثلاً کمیته ، شرکت ، هیئت مدیره) به صورت مفرد یا جمع رفتار کنید. در BrE یک اسم جمعی معمولاً به صورت جمع در نظر گرفته می شود که به فعل و ضمیر جمع نیاز دارد. در AmE یک اسم جمعی غالباً به صورت مفرد تلقی می شود و به فعل و ضمیر مفرد احتیاج دارد.

  • The committee are having sandwiches for lunch. Then they will go to London. (typically BrE)
  • The BBC have changed their logo. (typically BrE)
  • My family likes going to the zoo. (typically AmE)
  • CNN has changed its logo. (typically AmE)

قانون شماره 9 : Its و It's

9. کلمات its و it’s دو کلمه متفاوت با معانی مختلف هستند.
  • The dog has hurt its leg.
  • He says it’s two o’clock.

“Its” یک صفت ملکی برای ضمیر “it” است که نشان می‌دهد چیزی به “it” تعلق دارد یا با آن مرتبط است. به عنوان مثال، “سگ دمش را تکان داد”، می‌توان آن را به شکل “سگ، دم خودش را تکان داد” نوشت.

اما “It’s” مخفف “it is” یا “it has” است و برای اشاره به عمل یا وضعیتی استفاده می‌شود. به عنوان مثال، “این بسیار جالب است”، می‌توان آن را به شکل “It’s very interesting” نوشت.

در کل، “its” یک صفت ملکی و “it’s” یک مخفف از “it is” یا “it has” است. تفاوت بین این دو تلفظ آنهاست.

قانون شماره 10 : You و Your

کلمات your و You‘re دو کلمه متفاوت با معانی مختلف هستند.

  • Here is your coffee.
  • You’re looking good.

“Your” و “you’re” دو کلمه با تلفظ مشابه هستند، اما با معانی متفاوت.

“Your” یک ضمیر ملکی است و به معنای “توی” یا “شما” است که برای نشان دادن مالکیت چیزی استفاده می‌شود، مثلاً: “I like your new car.” به معنای “من ماشین جدید تو را دوست دارم.”

اما “You’re” یک کلمه مخفف است که شامل دو کلمه “you” و “are” است و به معنای “تو هستی” است، مثلاً: “You’re my best friend.” به معنای “تو بهترین دوست من هستی.”

برای تمیز تر شدن در استفاده از این دو کلمه، بهتر است این نکته را در نظر داشته باشید که “your” یک کلمه است که برای نشان دادن مالکیت چیزی به کار می‌رود، اما “you’re” یعنی “تو هستی” و مخفف “you are” است.

قانون شماره 11 : Their - There - They're

11. کلمات there ،their  و they’re سه کلمه متفاوت با معانی مختلف هستند.
  • There was nobody at the party.
  • I saw their new car.
  • Do you think they’re happy?

“There” به معنای “آنجا” است و برای نشان دادن مکانی که چیزی در آن قرار دارد، به کار می‌رود. مثلاً: “The book is over there.” به معنای “کتاب آنجاست.”

“Their” یک ضمیر ملکی است که برای نشان دادن مالکیت چیزی توسط چند نفر به کار می‌رود. مثلاً: “Their house is very big.” به معنای “خانه‌ی آن‌ها بسیار بزرگ است.”

“They’re” یک کلمه مخفف از “they are” است، به معنای “آن‌ها هستند”، مثلاً: “They’re going to the park.” به معنای “آن‌ها به پارک می‌روند.”

بهترین راه برای جلوگیری از اشتباه در استفاده از این سه کلمه، توجه به تلفظ آن‌ها است. در صورتی که مشکلی در تفاوت آن‌ها داشتید، بهتر است با شنیدن و تمرین تلفظ آن‌ها، با استفاده از مثال‌ها و تمرین‌های متنوع، با این موضوع بیشتر آشنا شوید.

قانون شماره 12: Is و Has

انقباضی که او دارد می تواند به معنی او بودن یا داشتن آن باشد. به همین ترتیب ، او می تواند به این معنی باشد که او است یا دارد ، و این می تواند به معنی آن باشد که دارد ، و John می تواند به معنی John است یا John دارد.

  • He is working
  • He has finished.
  • She is here.
  • She has left.
  • John is married.
  • John has divorced his wife.

قانون شماره 13 : Had و Would

انقباضی که او می تواند به معنای داشتن یا نداشتن آن باشد. به همین ترتیب ، آنها می توانند بدان معنی باشند که آنها دارند یا می خواهند.
  • He had eaten when I arrived.
  • He would eat more if possible.
  • They had already finished.
  • They would come if they could.

قانون شماره 14 : کلمات با حرف اول کپیتال

معمولاً کلماتی که در ابتدای جمله آمده و نام خاصی هستند مانند نام‌های افراد، مکان‌ها و شرکت‌ها باید با حرف اول بزرگ نوشته شوند. همچنین عناصر دیگری مانند عناصر تشکیل‌دهنده‌ی یک عنوان، مثلاً “The Lord of the Rings” نیز باید با حرف اول بزرگ نوشته شود.

همچنین در برخی موارد، کلمات دیگری نیز باید با حرف اول بزرگ نوشته شوند، مانند صفات مشخصی که به عنوان عنوان استفاده می‌شوند، مثلاً “Great” در عنوان “The Great Gatsby”.

همچنین موارد دیگری مانند اختصارات نیز باید با حروف بزرگ نوشته شوند، مثلاً “NASA” و “UNICEF”.

 

  • We have written to Mary.
  • Is China in Asia?
  • Do you speak English?

در کل، باید توجه داشت که قواعد نوشتاری در مورد استفاده از حروف بزرگ در نام‌ها و عناوین ممکن است برای هر زبانی کمی متفاوت باشد. لذا بهتر است برای حفظ قواعد درست نوشتاری، از دیکشنری‌ها و منابع رسمی زبان استفاده کرده و در صورت شک، با منابع مرجع تماس گرفت.

قانون شماره 15 : حرف اول صفات خاص

صفات مناسب را با یک حرف بزرگ اولیه هجی کنید. صفت های مناسب از اسم های مناسب ساخته می شوند ، به عنوان مثال آلمان → آلمانی ، اورول → اورولین ، ماکیاولی → ماکیاولیان.

Germany → German

Orwell → Orwellian

Machiavelli → Machiavellian

  • London is an English town.
  • Who is the Canadian prime minister?
  • Which is your favourite Shakespearian play?

قانون شماره 16 : پیشوند اسم‌های قابل شمارش

برای اسم های قابل شمارش به طور کلی از حرف نامعین a / an استفاده کنید. برای اسم های خاص قابل شمارش و همه اسامی غیرقابل شمارش از مقاله مشخص the استفاده کنید.
  • I saw a bird and a balloon in the sky. The bird was blue and the balloon was yellow.
  • He always saves some of the money that he earns.

“a” و “an” به عنوان مقدمه‌ای برای نشان دادن یک شی یا ایده در جملات استفاده می‌شوند، و تعداد آن‌ها را نشان نمی‌دهند. “A” برای کلماتی استفاده می‌شود که با حرف صدادار (consonant) شروع می‌شوند، در حالی که “an” برای کلماتی استفاده می‌شود که با حرف صدادار (vowel) شروع می‌شوند. به عنوان مثال: “a car” یا “an apple”.

اما “the” یک مقاله مشخص است که به یک شی یا ایده خاص اشاره دارد. به عنوان مثال، اگر در یک داستان قبلاً در مورد یک کتاب صحبت شده باشد، می‌توانیم به آن با استفاده از “the” اشاره کنیم، مثلاً: “The book was on the shelf.” همچنین “the” برای بیان چیزهای خاصی مانند رودخانه‌ها، کوه‌ها، دریاها، گروه‌ها و سازمان‌ها نیز به کار می‌رود، مثلاً: “The Amazon River”, “The Beatles” یا “The United Nations”.

در کل، “a” و “an” برای روند تعریف کردن چیزی استفاده می‌شوند، در حالی که “the” برای اشاره به چیزی خاص به کار می‌رود.

قانون شماره 17 : تفاوت a و an

از حرف a نامشخص با کلماتی که با صدای بی صدا شروع می شوند استفاده کنید. از حرف نامعین a با کلماتی که با صدای واکه شروع می شوند استفاده کنید. ببینید چه موقع باید گفت a یا an
  • a cat, a game of golf, a human endeavour, a Frenchman, a university (you-ni-ver-si-ty)
  • an apple, an easy job, an interesting story, an old man, an umbrella, an honorable man (on-o-ra-ble)

قانون شماره 18 : اسم‌های قابل شمارش و غیرقابل شمارش

از تعداد زیاد یا معدودی با اسم های قابل شمارش استفاده کنید. برای اسم های غیرقابل شمارش زیاد / زیاد یا کم استفاده کنید.

  • How many dollars do you have?
  • How much money do you have?
  • There are a few cars outside.
  • There is little traffic on the roads.

قانون شماره 19 : نشان دادن مالکیت

برای نشان دادن مالکیت (که صاحب چیزی است) برای صاحبان مفرد از apostrophe + s و برای صاحبان جمع s + apostrophe استفاده کنید.

  • The boy‘s dog. (one boy)
  • The boys’ dog. (two or more boys)

قانون شماره 20 : فعل معلوم و مجهول

به طور کلی ، از صدای فعال (گربه‌ها ماهی می‌خورند) نسبت به صدای منفعل (ماهی توسط گربه خورده می‌شود) استفاده کنید.

  • We use active in preference to passive.
  • Active is used in preference to passive.
نکات گرامری

جدول 18 قانون گرامر زبان انگلیسی

# قانون گرامری مثال
1. فعل ها در زمان حال ساده به صورت سوم شخص مفرد شکل ed نمی‌گیرند. He works hard. (نه: He workt hard.)
2. به یک فعل با to برای تشکیل فعل Infinitive نیاز دارید. I want to go.
3. برای تشریح صفات، از صفت قبل از اسم استفاده کنید. A beautiful flower
4. فعل های منفی با not بعد از فعل به کار می‌روند. She does not like coffee.
5. از a / an برای نشان دادن کلمات نامعین قبل از یک اسم استفاده می‌شود. He has a car.
6. از the برای نشان دادن چیزی خاص استفاده می‌شود. The book on the table is mine.
7. اسم های جمع با s پایان می‌یابند. The dogs are barking.
8. برای تشکیل زمان گذشته ساده برای اکثر فعل ها ed به کار می‌روند. He walked to the store.
9. ضمیرها در جایگاه فاعل یا مفعول قرار می‌گیرند. She gave me the book.
10. از صفات تفضیلی (comparative) و بیش تفضیلی (superlative) برای مقایسه دو چیز استفاده می‌شود. This is a better option.
11. افعال مدال برای بیان اجبار، پند و شرط استفاده می‌شوند. You should study harder.
12. حروف اضافه برای نشان دادن رابطه بین دو کلمه استفاده می‌شوند. I am in the kitchen.
13. اسامی خاص با حرف بزرگ شروع می‌شود. My favorite band is Metallica.
14. زمان حال استمراری برای بیان فعالیت در حال انجام استفاده می‌شود. She is reading a book right now.
15. جملات شرطی برای بیان یک فرضیه به شکل “if/when + فعل، فعل” شکل می‌گیرند. If it rains, I will stay inside.
16. اسم های غیر قابل شمارش (uncountable nouns) نمی‌توانند به صورت جمع استفاده شوند. I need some information.
17. صفات تفضیلی دو حالت er و more دارند. This book is more interesting than that one.
18. اسامی قابل شمارش با s پایان می‌یابند و می‌توانند شمرده شوند. I have two dogs.
19. زمان گذشته استم