آیا می‌دانید برای استفاده افعال در زبان انگلیسی چه زمانی از فعل به شکل ing دار استفاده می‌شود و چه زمانی به شکل مصدر با to؟

به مثال‌های زیر نگاه کنید تا ببینید چگونه از فعل استفاده شده است:

I enjoy learning languages.
I want to learn a new language.

مصدر (infinitive) در زبان انگلیسی مفهوم اصلی فعل را می‌رساند ولی فرقش با فعل این است که فعل علاوه بر مفهوم، به زمان، شخص و شمار نیز اشاره می‌کند، ولی در مصدر زمان و شخص و شمار معلوم نیست و به همین دلیل مصدر یکی از اقسام اسم به شمار می‌آید. یکی از راه‌های ساختن اسم مصدر یا اسم فعل در زبان انگلیسی اضافه کردن ing به شکل اصلی فعل است که به آن gerund نیز می‌گویند.

افعالی که با فرم ing دنبال می‌شوند عبارتند از: avoid، be used to, delay, dislike, escape, finish, forgive, give up, go on, imagine.

• I usually avoid going into town late at night.
• Miriam hates peeling potatoes.
• Have you finished reading that book yet?

برخی از عبارات مجموعه با -ing دنبال می‌شوند. این موارد عبارتند از: it’s not worth  و it’s no fun.

• It’s no fun going out alone.
• It’s no use phoning him; he’s gone away.
• It’s worth trying one more time.

یک فعل در جمله می تواند توسط فعل دیگر دنبال شود.اینکه فعل دوم به چه شکلی آورده شود(به شکل ing فرم یا to+ مصدر فعل) بستگی به فعل اول دارد.

زمانی که از فعل‌های  enjoy, admit و mind استفاده می‌شود، فعل دوم به شکل ing دار آورده می‌شود.

I enjoy travelling.
He admitted stealing the necklace.
I don’t mind waiting if you’re busy.

فعل های دیگری که در این گروه هستند عبارتند از avoid, can’t help, consider, dislike, feel like, finish, give up, like, love, miss, practice و suggest.

زمانی که فعل اول want, learn و offer باشد، فعل دوم به شکل مصدر با to می‌آید.

I want to speak to the manager.
She’s learning to play the piano.
He offered to help us wash up.

دیگر فعل‌های این گروه عبارتند از afford, agree, ask, choose, decide, expect, hope, plan, prepare,

promise ,refuse و would like.