گرامر پایه: تغییر در زمان افعال

تغییر در زمان افعال تغییر در چارچوب زمانی در متن است. به عنوان مثال، نویسنده ممکن است از افعال زمان حال در ابتدای مقاله برای معرفی تعریف یک مفهوم استفاده کند و سپس هنگام توصیف چیزی که فقط در گذشته اتفاق افتاده یا وجود داشته است، به افعال زمان گذشته روی بیاورد.

آیا می‌توانید یک تغییر زمان را شناسایی کنید؟

به این داستان کوتاه نگاه کنید و ببینید آیا مشکلی در افعال مشاهده می‌کنید:

One day a princess went into the forest to play. She threw her golden ball into the air and almost caught it. It falls into the pond, and she starts to cry. A frog hops onto a lilypad and asks her what is wrong. The princess told him that she had dropped her ball, and he offered to get it for her

تونستی بفهمی؟ اگر متوجه شدید که زمان افعال بین زمان حال و گذشته تغییر می‌کند، دقیقاً حق با شماست. اگر این بار را متوجه نشدید، نگران نباشید – در پایان این درس می‌توانید این خطا را که تغییر زمان نامیده می‌شود، تشخیص دهید.

زمانی که نویسندگان به طور تصادفی در یک جمله، پاراگراف، داستان یا مقاله از یک زمان به زمان دیگر تغییر مکان می‌دهند، تغییر زمان اتفاق می‌افتد. گاهی اوقات یک جابجایی لازم است، اما جابجایی‌های تصادفی زمانی اتفاق می‌افتد که نویسندگان حواسشان پرت می‌شود. نویسندگان ممکن است داستان خود را در گذشته شروع کنند، گویی از بیرون آن را تماشا می‌کنند – اما پس از آن که در داستان جذب می‌شوند، ممکن است به زمان حال روی بیاورند. برخی از نویسندگان در سرتاسر آثارشان به عقب و جلو رفتن ادامه می‌دهند.

مهم است که زمان را انتخاب کنید و به آن پایبند باشید.

هنگامی که یک قطعه را شروع می‌کنید، تصمیم بگیرید که آیا می‌خواهید از زمان گذشته استفاده کنید یا زمان حال. بیشتر روایت‌ها یا داستان‌های مربوط به رویدادهایی که قبلاً رخ داده‌اند در زمان گذشته نوشته شده‌اند. برخی از نویسندگان از زمان حال برای کشاندن خواننده به داستان استفاده می‌کنند. این می‌تواند بسیار موثر باشد، اما تنها در صورتی که با دقت انجام شود.

نکته: حتی اگر داستانی در زمان گذشته گفته شود، دیالوگ‌ها و نقل قول‌ها می‌توانند به زمان دیگری (معمولا زمان حال) باشند. این به این دلیل است که دیالوگ‌ها و نقل قول‌ها دقیقاً همان چیزی را تکرار می‌کنند که مردم از چارچوب زمانی و دیدگاه خود می‌گویند.
در اینجا همان داستان با تمام افعال در گذشته است:

One day a princess went into the forest to play. She threw her golden ball into the air and almost caught it. It fell into the pond. She started to cry. A frog hopped onto a lilypad and asked her what was wrong. The princess told him that she had dropped her ball, and he offered to get it for her

خیلی بهتر به نظر می‌رسد، اینطور نیست؟

قبل از شروع: مفعول مستقیم

در این درس با افعال متعدی و غیر گذری آشنا خواهید شد. با این حال، قبل از شروع، شما باید در مورد مفعول مستقیم بیاموزید.

مفعول مستقیم اسم یا ضمیری است که مستقیماً عمل یک فعل را دریافت می‌کند.

Dante threw the ball

در این جمله فعل پرتاب می‌شود و مفعول مستقیم توپ است. توپ همان چیزی است که دانته پرتاب کرد، بنابراین می‌گوییم که توپ در حال دریافت عمل فعل است.

مفعول مستقیم اغلب (اما نه همیشه) به این سوال پاسخ می‌دهد که چیست؟ دانته چه پرتاب کرد؟ او توپ را پرتاب کرد.

گاهی مفعول مستقیم به این سؤال پاسخ می‌دهد که کیست؟

Dante hit me with the ball

دانته چه کسی را زد؟ او مرا زد.

نکته: غالباً مفعول غیرمستقیم، نه مفعول مستقیم، به این سؤال پاسخ می‌دهد که چه کسی؟ در این درس در مورد اشیاء غیرمستقیم یاد نخواهید گرفت.

افعال متعدی

همه افعال متعدی نیاز به مفعول مستقیم دارند.

شما قبلاً چند نمونه را در بخش بالا مشاهده کرده‌اید، اما در اینجا چند نمونه دیگر وجود دارد.

The comedian entertained the audience.

کمدین چه کسانی را سرگرم کرد؟ مخاطبان. مخاطب عمل فعل را دریافت می‌کند.

The mail carrier delivered a package yesterday.

حامل پست چه چیزی را تحویل داد؟ یک بسته. بسته در حال دریافت عمل فعل است.

بدون مفعول مستقیم، معنای فعل متعدی ناقص است.

دانته پرتاب کرد.
آیا دانته توپ پرتاب کرد؟ یک فریزبی؟ یک مداد؟ این جمله شما را معلق می‌گذارد زیرا بعد از فعل متعدی threw مفعول مستقیمی وجود ندارد.

افعال لازم

افعال غیر متعارف به مفعول مستقیم نیاز ندارند. معنای آن‌ها بدون یکی کامل است.

Kelly hikes

اگرچه این جمله کوتاه به نظر می‌رسد، اما هنوز کامل است. فعل hikes نیازی به مفعول مستقیم ندارد.

نکته: اغلب، پس از یک فعل ناگذر، کلمه یا عبارتی شبیه مفعول مستقیم وجود دارد، و این می‌تواند شما را فریب دهد تا فعل متعدی را تصور کنید. با این حال، به یاد داشته باشید که اشیاء مستقیم فقط می‌توانند به سؤالات چه و چه کسی پاسخ دهند. اگر آنچه بعد از فعل می‌آید به سؤالاتی مانند کجا، کی یا چگونه پاسخ می‌دهد، فعل غیرقابل انتقال است.

Christopher Columbus sailed the Atlantic

کلمب یک کشتی را از اقیانوس اطلس عبور داد. اقیانوس اطلس جایی است که او قایقرانی کرده است، نه همان جایی که کشتی می‌رفت.

We hiked five miles along the mountain ridge

مسیر را پنج مایل پیاده روی کردیم. پنج مایل مدتی است که پیاده روی کرده‌ایم، نه آن چیزی که پیاده روی کرده‌ایم.
برخی از افعال می‌توانند گذرا یا ناگذر باشند
برخی از افعال بسته به نحوه استفاده از آن‌ها می‌توانند گذرا یا ناگذر باشند.

We ate pizza for dinner

در این جمله ate متعدی است زیرا بعد از آن مفعول مستقیم آمده است. شام چی خوردیم؟ ما پیتزا خوردیم.

We already ate

ate در این جمله مجهول است زیرا مفعول مستقیم ندارد. هیچ اشاره‌ای به آنچه خوردیم وجود ندارد.

خلاصه نکات گرامری درباره تغییر در زمان افعال