گرامر پایه: افعال مرکب

افعال مرکب ترکیبی از کلمات (فعل + حرف اضافه یا فعل + قید) است که وقتی با هم استفاده می‌شوند، معمولاً معنای متفاوتی با فعل اصلی می‌گیرند

قبل از شروع: حروف اضافه

در این درس شما در مورد افعال عبارتی یاد خواهید گرفت، اما قبل از شروع، مهم است که کمی در مورد حروف اضافه یاد بگیرید.: حرف اضافه نوعی رابطه را نشان می‌دهد. شما همیشه از حروف اضافه استفاده می‌کنید حتی اگر متوجه نباشید. آن‌ها معمولاً به سؤالاتی مانند  which one, what kind, how much, how many, where, when, how, و to what extent پاسخ می‌دهند.

The cow jumped over the moon
Where did the cow jump? Over the moon

We went to the movies after school
When did we go to the movies? After school

اگر هنوز به prepositions تسلط ندارید، نگران نباشید. در درس‌های بعد در مورد آن‌ها بیشتر خواهید آموخت. برای این درس، فقط باید بتوانید آن‌ها را تشخیص دهید. در اینجا چند حرف اضافه وجود دارد که معمولاً در افعال عبارتی استفاده می‌شود.

افعال مرکب

افعال عبارتی از یک فعل و یک یا چند حرف اضافه تشکیل شده‌اند. آن‌ها را افعال مرکب می‌نامند زیرا برای تکمیل معنای آن‌ها دو کلمه یا بیشتر (یک عبارت) نیاز است. فعل و حرف اضافه با هم کار می‌کنند تا یک فعل جدید را تشکیل دهند که معنای آن با معنای تک تک کلمات متفاوت است.

Please fill out these forms so I can find out more about you
If you fall behind in your homework, your parents will hear from your teacher
If you blow up at your friends, it makes it harder to get along with them

بسیاری از افعال عبارتی اصطلاحی هستند، به این معنی که شما نمی‌توانید آن‌ها را به معنای واقعی کلمه تفسیر کنید. معانی اصلی فعل و حرف اضافه اغلب تغییر می‌کنند. به عنوان مثال، اگر به کسی بگویید shut up (که می‌دانیم بی‌ادب است) ، او باید چه ببندد؟ گویشوران بومی هر زبانی افعال عبارتی را می‌فهمند زیرا همیشه از آن‌ها استفاده می‌کنند، اما درک و یادگیری این افعال برای افراد غیر بومی می‌تواند چالش برانگیز باشد.

افعال مرکب قابل تفکیک و تفکیک ناپذیر

با برخی از افعال مرکب، می‌توان فعل و حرف اضافه را بدون تأثیر بر معنای جمله جدا کرد، اما در برخی دیگر، جداسازی امکان پذیر نیست.

افعال عبارتی قابل تفکیک: متعدی

افعال عبارتی قابل تفکیک همیشه متعدی هستند، به این معنی که همیشه مفعول مستقیم دارند. اگر مفعول مستقیم یک اسم یا یک عبارت اسمی باشد، می‌توانید آن را بعد از حرف اضافه یا بین فعل و حرف اضافه قرار دهید. اما اگر مفعول ضمیر باشد باید بین فعل و حرف اضافه قرار گیرد.

Correct:  You will need to work out the problem on your own.
Correct:  You have worked the problem out.
Correct:  You have worked it out.
Incorrect:  You have worked out it.

چون ضمیر است باید آن را بین فعل و حرف اضافه قرار دهید نه بعد از حرف اضافه.

نکته: فقط به این دلیل که تمام افعال عبارتی قابل تفکیک متعدی هستند به این معنی نیست که همه افعال عبارتی متعدی قابل تفکیک هستند.

Correct:  Make sure you look after your little brother
Incorrect:  Make sure you look your little brother after

این فعل متعدی است، اما قابل تفکیک نیست. شما نمی‌توانید مفعول مستقیم یعنی برادر کوچکتان را بین فعل و حرف اضافه قرار دهید.

افعال عبارتی غیرقابل تفکیک: متعدی یا ناگذر

افعال عبارتی غیرقابل تفکیک می‌توانند متعدی یا ناگذر باشند. با افعال عبارتی غیرقابل تفکیک متعدی، مفعول مستقیم باید همیشه از حرف اضافه پیروی کند.

Correct:  We went over the answers
Incorrect:  We went the answers over

در مورد افعال عبارتی غیر گذرا، معمول است که سعی کنید فعل و حرف اضافه را جدا کنید، اما این درست نیست. از آنجایی که افعال ناگذر مفعول مستقیم ندارند، چیزی نمی‌توانید بین فعل و حرف اضافه قرار دهید.

Correct:  You will have to catch up on your homework
Incorrect:  You will have to catch your homework up

تکالیف شما مفعول مستقیم فعل catch up نیست، بنابراین نمی‌تواند بین فعل و حرف اضافه قرار گیرد.

توجه: حرف اضافه on در مثال بالا بخشی از فعل عبارتی catch up نیست. وقتی مطمئن نیستید که حرف اضافه بخشی از فعل عبارتی است یا خیر، همیشه می‌توانید فعل عبارتی را در فرهنگ لغت جستجو کنید.
یک عبارت اسمی شامل اسم به اضافه عناصر دیگری مانند مقالات (the, a, an) ، ضمایر ملکی (my, your, his, و غیره) یا صفت‌های اثباتی (this, that, these, those) است. عبارات اسمی همچنین می‌توانند شامل صفت (توصیف کلمات) باشند.